Πηγή: European Commission

Από τη εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η παραγωγή ελαιολάδου και η καλλιέργεια της Ελιάς είναι κοινή πρακτική σε όλες τις χώρες της Μεσογείου. Σήμερα το 98% των ελαιοδέντρων παγκοσμίως εντοπίζονται στη περιοχή της Μεσογείου.

Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ελαιολάδου στην αγορά. Μέσα από μια διαδικασία, από τον καρπό της ελιάς παράγεται το έξτρα παρθένο και παρθένο ελαιόλαδο έτοιμο για χρήση.

Στον πίνακα που ακολουθεί αποτυπώνονται οι ποσότητες ελαιολάδου που παράγονται ανά χώρα. Οι ποσότητες είναι σε χιλιάδες τόνους.

Όπως φαίνεται και από τα στοιχεία του παραπάνω πίνακα, οι ποσότητες παρουσιάζουν έντονες διακυμάνσεις από έτος σε έτος. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα ελαιόδεντρα παράγουν καρπούς κάθε 2 χρόνια ενώ μεγάλη σημασία διαδραμάτισαν και ακραίες κλιματικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα η παγωνιά στην Ελλάδα τη περίοδο 2001/2.

Η Ευρωπαϊκή ένωση είναι ο κύριος παραγωγός ελαιολάδου. Μέχρι το 1981, οι 425.000 τόνοι που αποτελούσαν το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής ενώ με την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε., η παραγωγή ανέβηκε κατά 300.000 τόνους ανεβαίνοντας στο ½ της παγκόσμιας παραγωγής.

Το 1986, με την είσοδο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, η Ε.Ε. αποτέλεσε το 80% της παγκόσμιας παραγωγής.

Η δεκαετία του 90 αποτέλεσε τη δεκαετία της αύξησης στην παραγωγή Ελαιολάδου. Πιο αναλυτικά, όπως φαίνεται και στα στοιχεία του παρακάτω πίνακα, τα τρία τελευταία χρόνια σε αντίθεση με τις αρχές τις δεκαετίας του 90, παρουσιάζεται διπλασιασμός στη παραγωγή ελαιολάδου, ενώ στην Ιταλία και την Ελλάδα αύξηση της παραγωγής κατά 16% και 18% αντίστοιχα.